Home Sweet Home

Lieve allemaal,

Onze kleine puppy is ineens een enorme hond, ik ben vergeten waar de suikerpot staat en mijn god, wat is die wc-bril koud! Vanochtend om 6.40 Nederlandse tijd ben ik veilig en wel de ontvangsthal van Schiphol weer binnengerold, waar ik verwelkomd werd met spandoeken, bloemen, cadeautjes, knuffels en dit keer zelf toch ook wel een traantje moest wegpinken. Ik ben weer thuis! :)

Maar voordat ik vijf maanden in koffers moest zien te krijgen, heb ik nog twee geweldige weken in Suriname gehad! Zo heeft Mariska, onze praktijkbegeleidster, Dorijn en mij getrakteerd op een heerlijke lunch bij Spanato. Dit was een zeer gezellige en waardige afsluiting van vijf maanden intensief samenwerken. Dorijn en ik hadden op onze beurt een Hamam-tegoedbon voor Mariska gekocht, waar ze kippenvel van op haar armen en tranen van in haar ogen kreeg. Prachtig om te zien en ergens ga ik het contact met haar ook wel een beetje missen denk ik. Net zoals ik wel meer dingen ga missen; de gezellige avondjes met mijn huisgenoten bijvoorbeeld! Lekker buiten zitten, muziekje op de achtergrond, beetje kletsen, beetje lachen. Gewoon ongedwongen genieten en doen waar je zin in hebt :)

Het laatste weekend van deze fantastische reis heb ik doorgebracht in Galibi, een verzamelnaam voor twee indianendorpen aan de Marowijnerivier. Hiervoor vertrokken we zaterdagochtend met de bus naar Albina, waarna we met een bootje naar de eindbestemming voeren. Eenmaal daar aangekomen, stond er eerst een bezoekje aan de lokale dierentuin op het programma. Hier liepen de (brutale!) apen los rond, heb ik een anaconda om mijn nek gehad en een babyvogelspin over mijn hand laten kruipen (ja vaders, een heuse zwarte met haar op zn poten!;)) Maar de meest adembenemende tocht vond 's nachts plaats; tegen 21.30, toen het helemaal donker was, zijn we op een bootje gestapt richting een strand waar 's nachts enorme zeeschildpadden aan land komen om hun eieren te leggen. Onder een sterrenhemel die ik in Nederland nog nooit heb gezien gingen we op zoek naar sporen. Toen we deze eenmaal gevonden hadden zijn we aangemeerd en hebben we op het strand gewacht tot de zeeschildpad haar kuil gegraven had. Tijdens dit karwei mag ze niet gestoord worden, omdat ze anders terugkeerd naar de zee. Na ongeveer een halfuur (?) werden we gewenkt door de gids en mocht ik getuige zijn van één van de meest bijzondere fenomen op aarde. Tijdens het leggen van de eieren raakt het vrouwtje in een trance, waardoor we heel dichtbij konden komen en haar zelfs konden aanraken. Het is zó bijzonder om te zien hoe ze achterelkaar zo'n 150 tot 200 eieren eruit perst. Toen ze hiermee klaar was, begon ze de kuil weer dicht te gooien met een enorme kracht in haar poten. Het hele proces duurt zo'n anderhalf uur en voor we weer op het bootje stapten, hebben we nog mogen zien hoe ze weer terugkeerde naar de zee. Prachtig! :)

Helaas heb ik die nacht een flinke kou gevat op de boot, doordat ik drijfnat was geworden, en voelde ik me de volgende dag behoorlijk ziek! Toen zijn we nog naar Frans-Guyana geweest, maar hier heb ik al niet zoveel meer van meegekregen helaas. Bij thuiskomst ben ik meteen mijn nest ingedoken en ben hier praktisch tot dinsdagochtend in blijven liggen. De partybus, die we met alle huisgenoten als afsluiting hadden geboekt, heb ik dan ook maar laten schieten. Wel heb ik nog vlechtjes in mijn haar laten zetten. Dit laatste onder het mom van dat ik dan in ieder geval toch nog zichtbaar vijf maanden in Suriname heb doorgebracht, aangezien ik dacht dat ik amper bruin was. Vergeleken bij mijn huisgenoten was ik namelijk een enorme bleekscheet! ;) Maar to mijn grote verrassing bleek ik vanochtend voor het eerst in mijn leven bruiner te zijn dan al mijn familieleden bijelkaar- woehoeee :D

Ik heb nooit een moment spijt gehad dat ik dit avontuur ben aangegaan en hoewel ik de komende tijd nog wel even zal moeten omschakelen, heb ik gelukkig ook hier in Nederland weer een heleboel nieuwe ervaringen in het vooruitzicht; stagelopen in een revalidatiecentrum, verhuizen naar een nieuwe stad, nieuwe mensen leren kennen...Enschede; ik heb er zin in!:D

Liefs,
Marije :)