Een tijd die ingaat...Een droom die uitkomt...

niet in het zwart-op-wit
van uitgestippelde
lijnen waarmee de zekerheid
werd onderstreept

of in het porseleinen
beeld met haar duidelijke
trekken dat ik al zo
lang voor ogen had

maar in het vormgeven
aan verlangens en het
voorzichtig bijschaven van
gekoesterde wensen

In het vestigen van
hoop en het schuren
van ruwe kantjes die
angsten verscherpten

lag de kunst verscholen
om de werkelijkheid
te kleuren zonder de
dromen te verbleken

[Marije, 06-06-2010]

Lieve allemaal,

Laat ik deze weblog beginnen met een korte, maar heuse introductie van mezelf;

Ik ben Marije, word heel blij&gelukkig van schrijven, schrijven, schrijven, tranen over mijn wangen lachen, kleur, een lekker ontbijt, dierbare herinneringen, kaarten, poëzie, muziek, Ameland, mensen die me lief zijn, mooie gesprekken, de natuur, fietsen, dromen, rondstruinen in boekwinkels, op blote voeten lopen, knusheid, onverwachte schoonheid, doen wat in me opkomt, mensen verrassen, taal, knuffelen, vriendelijkheid, dagen waarop alles lijkt te kloppen, mijn leven en zal mijn 23e verjaardag in Suriname vieren!

Want eind augustus vliegen Dorijn en ik naar Paramaribo om daar in het kader van onze studie Voeding&Diëtetiek gedurende 5 maanden aan een onderzoek te werken (nadere details volgen in een nieuw verhaal).

Middels deze weblog zal ik mijn ervaringen verpakken in woorden en mijn belevenissen uitdragen door beelden. Een mooie manier om jullie een kijkje te gunnen in mijn leven daar en voor mezelf een tastbare herinnering te creëren.

De komende weken staan in het teken van de laatste voorbereidingen en eerste afscheidsdineetjes. Maar bovenal in het toeleven naar een halfjaar waarin ik mijn weg zal moeten zien te vinden tussen linksrijdend verkeer.

Tot zover,

Liefs,
Marije :)