Hello Switi Sranan!

Lieve allemaal,

Laat ik beginnen met de mededeling dat ik na een vlucht van ruim 9 uur vandaag om 13.10 lokale tijd veilig ben geland in Paramaribo :D

Zo. En dan nu nog even een verslagje van deze dag, die voor mij begon om 3.00 in de morgen! Dat was het tijdstip waarop ik vlak voor mijn wekker wakker werd na een luttele 4 uurtjes slaap. Hoewel, "luttel". Volgensmij is dit wel een aardig gemiddelde van de afgelopen weken en bovendien stond ik zelf nogal versteld van het feit dat ik überhaupt heerlijk heb geslapen vannacht! Maar goed, 3.00 dus. Alles waarvan ik vermoedde dat het per se mee moest naar, danwel handig zou kunnen zijn in het Verre Zuiden zat al verpakt in tassen en koffers, en dus kon ik op mijn gemak 2 boterhammen met hagelslag en een kop thee naar binnen werken. Want ja, zelfs om 3.00 's nachts gaat dat bij mij prima naar binnen ;) Gisteravond had ik al afscheid genomen van mijn grote zus, en nu was het dan ook echt tijd om mijn kleine broertje en zusje nog een dikke afscheidszoen te geven. Iets na vieren vertrok ik dan toch echt met mijn ouders richting Schiphol. De reis verliep voorspoedig en rond half 6 konden we Dorijn en haar ouders+zusje begroeten in de vertrekhal. Het inchecken was in een oogwenk gepiept, zodat we nog gezellig wat met z'n allen konden drinken, waarbij nog wat laatste cadeautjes werden uitgedeeld. Tegen half 8 was het dan zover; het allerlaatste afscheid voor we met zn tweetjes zouden gaan beginnen aan ons grote avontuur waar we zo lang naar hebben uitgekeken en hebben toegeleefd. Het afscheid viel me minder zwaar dan ik had verwacht. Ik had toch op z'n minst wel wat tranen verwacht, maar zelfs die bleven uit (van mijn kant dan ;)). Niet dat ik mijn ouders niet ga missen (natuurlijk wel!) maar ik was/ben er blijkbaar gewoon echt klaar voor om dit avontuur aan te gaan :) Dus nadat ik paps en mams nog een heel dikke knuffel heb gegeven, ben ik samen met Dorijn dan echt vertrokken! We konden al vrij vlot het vliegtuig in en zijn volgens planning om 8.45 opgestegen vanaf Schiphol. Hoewel ik normaal gesproken nou niet echt dol ben op vliegen, heb ik nog nooit zo'n ontspannen vlucht gehad :) Allereerst mocht ik nu ein-de-lijk het boekje lezen dat Pauline, Wieke, Yvonne en Tanja voor me gemaakt hebben! Dames, ontzettend bedankt hiervoor! Dit boekje betekent heel veel voor mij :) Naast alle lieve woorden en spreuken heb ik ook enorm gelachen om alle voorstellingen die jullie van mij in Suriname hebben (omringd door poëtische bosnegers, kaaimannen, en ver weg van het platte, groene, saaie en koude Fryslân). En Wieke; Dorijn heeft jouw stripverhaaltjes al gebombardeerd tot verdrijver van nare momenten. Ge-wel-dig!:D (Ik zal niet vergeten mijn oogleden in te smeren..;)) Daarbij had ik een ontzettend grappige buurman! Toen ik even niet goed wist waar ik met mijn afval heen moest, bood hij aan "het raampje wel even open te draaien:D" En toen we een "warm" schoonmaakdoekje voor onze handen kregen die zo heet was dat ik mijn wallen er wel mee kon wegschroeien, kreeg ik ineens zo'n gigantische lachbui dat de tranen over mijn wangen rolden:D (Dorijn heeft er een foto van gemaakt, komt online zodra ik doorheb hoe dit moet;)) Kortom; alleen van de reis hier naartoe heb ik al enorm genoten!!! Van het ontspannen, kletsen, lachen, muziekje luisteren, slapen, tv kijken (tot mijn oordopjes in een ondefinieerbare knoop verwikkeld raakten), het heerlijke eten (lekker borrelen op 10 km hoogte) en domweg alles hier omheen :) Ik vroeg me wel even af waar de piloot in hemelsnaam zijn vliegtuig wilde parkeren, want je ziet vanuit de lucht door de bomen het bos niet meer, maar zoals reeds vermeld landden we na ruim 9 uur veilig en wel in Paramaribo. Toen we het vliegtuig uitstapten, dacht ik in eerste instantie dat het wel meeviel met de hitte (ook al was ons meegedeeld dat het op dat moment 32 graden was.) Tot ik één stapje verder deed...De swit op 't gebit, echt waar! Mijn schoenzolen plakten gewoon aan het asfalt vast! Nadat we door de douane heen waren en onze koffers hadden opgehaald, zijn we naar buiten gelopen waar de taxi al op ons stond te wachten. Er bleek nog een meisje (Martine) naar hetzelfde adres te moeten, dus nu zitten we voorlopig met zn drietjes hier. Het was ongeveer een uur rijden naar Paramaribo City. Het is moeilijk te omschrijven hoe dat eruit zag. Maar prachtige bomen, kleuren, krotten afgewisseld met enorme villa's, winkeltjes, zwerfhonden (al dan niet platgereden) komt wel aardig in de buurt. Toen we het eerste kruispunt naderden wist ik weer waarom ik niet van plan hier in eigen persoon achter het stuur te kruipen. Het meeste van de rit is wel wat langs me heengegaan omdat de vermoeidheid toch wel wat begon toe te slaan. Toen we uiteindelijk onze bestemming hadden bereikt, werden we zeer vriendelijk ontvangen, waarna we ons eerst wat hebben opgefrist, wat hebben gegeten en gedronken en daarna naar de "Chinees" (zo heet de supermarkt hier) zijn gegaan om in ieder geval een ontbijt voor morgenochtend in te slaan. De rest komt morgen wel. Evenals het uitpakken van mijn koffer en een rondleiding door de stad. Vanavond ga ik enkel en alleen maar luieren (in hempje en korte broek:P) want hoewel het hier pas 18.16 is, ben ik inmiddels toch al echt zo'n 20 uur op en begint de vermoeidheid aardig toe te slaan. (Lees: ik ben kapot, gaar, op!!!!!

Tot nu toe heb ik alleen nog maar genoten van alles en ik heb er alle vertrouwen in dat ik me hier de komende 5 maanden thuis zal gaan voelen :)

Liefs,
Marije :)