No Spang!

Lieve allemaal,

Als iemand me vandaag de dag vraagt hoelang ik nog in Suriname blijf, dan ben ik nog steeds geneigd om te antwoorden met: “vijf maanden”. Terwijl het er in werkelijkheid nog maar drie zijn. Dat besef doet me toch wel even slikken. Want hoewel het enerzijds al veel langer geleden lijkt dat mijn buurman zat af te tellen tot het vliegtuig de grond zou raken, vraag ik me anderzijds af waar de afgelopen vijftig dagen zijn gebleven. Het wordt zo onderhand serieus tijd om bij de vreemdelingendienst mijn visum te verlengen. Ik ben namelijk absoluut niet van plan om eerder terug naar huis te keren dan 2 februari ;) Daarvoor vind ik het hier echt nog te fijn en zijn er nog teveel dingen die ik hier dolgraag wil ervaren. Toch had ik twee weken geleden even last van een lusteloosheidsdipje. Laten we het Surinaamse Sleur noemen. Elke dag beginnen met een heerlijk, ontspannen ontbijt bestaande uit toast, fruit en cappuccino; lunchen bij Zus&Zo wanneer je maar wilt;spontaan uit eten gaan;sporten als jij daar zin in hebt en anders simpelweg luieren met een boek, muziekje of een goed gesprek zijn dingen die het genieten meer dan waard zijn, maar na zes weken ergens ook een gevoel van verveling oproepen wanneer andere activiteiten ontbreken. Bij mij althans.

Daarom ben ik heel blij dat Dorijn en ik inmiddels volop in de huisbezoeken zitten. Hier zijn we 11 oktober mee begonnen en het is hartstikke leuk om letterlijk en figuurlijk een kijkje te nemen in de Surinaamse keuken!:D Eten maakt hier duidelijk zo'n belangrijker deel uit van de cultuur dan in Nederland. Alleen al het aanschouwen van de liefde waarmee de verse ingrediënten worden bereid, werkt ontspannend :) Zolang het maar niet ten koste gaat van onze alertheid, aangezien we elke stap moeten noteren en elk ingrediënt in meerdere toestanden moeten wegen. Van de kip dient zelfs na bereiding alleen het eetbare deel te worden gewogen, zodat ik als vegetariër voor het eerst in ongeveer elf jaar weer eens vlees van de botjes heb zitten schrapen ;) En natuurlijk moeten we het liefst van alles proeven. En anders tenminste een flinke portie mee naar huis nemen, als we het onverhoopt toch houden bij een mango uit eigen tuin ;) Ergens heb ik helemaal niet het idee dat ik voor school bezig ben, al wordt er natuurlijk wel verwacht dat we straks een keurige scriptie afleveren. Een scriptie waar ik zeer zeer benieuwd naar ben, aangezien het hele onderzoek heerlijk op z'n Surinaams verloopt. Laten we zeggen dat we wel over zoiets als een planning beschikken, maar dat het elke ochtend weer een raadsel is in hoeverre deze zal worden aangehouden. Gelukkig kan ik hier tegenwoordig heel aardig mee omgaan en switch ik lekker heen-en-weer op het Surinaamse ritme. Dit laatste doe ik ook bij de salsalessen die we sinds een tijdje met een aantal meiden volgen. Echt super leuk om te doen en hopelijk mag ik over twee weken mijn eerste echte salsacertificaat in ontvangst nemen.

Van het Surinaamse ritme gaat het naar de Surinaamse monopoly. Gezellig op zondagmiddag met een stel huisgenoten proberen het hoogste bedrag in SRD's te bemachtigen. Op het bord voor ons Surinaamse spanning, straten en spelfouten ;) Uiteraard worden de ontspannen weekendjes thuis nog steeds afgewisseld met avontuurlijke tripjes:D Zo was het afgelopen zaterdag tijd voor Expeditie Zijlstra! Samen met Polke, Anouk en Lisanne werd ik 's ochtends om 8.30 opgehaald met de auto om in disctrict Commewijne op een open bootje te stappen. Via de Suriname rivier kwamen we op een gegeven moment uit in de monding van de Atlantische Oceaan, waar we zijn aangemeerd bij een strandje met heel veel bomen. Tussen twee van deze exemplaren heb ik (of nouja; heeft Polke :P) mijn tweepersoonshangmat geknoopt en de daaropvolgende uurtjes werden dan ook gevuld met luieren en zwemmen in de Oceaan :D In de tussentijd werden er netten uitgezet om vis mee te vangen. Aan het eind van de middag hadden we een behoorlijke voorraad Snoeken en Kangra's die op z'n verst natuurlijk het allerlekkerst zijn! Dus werd er door de locals die mee waren een vuurtje aangemaakt met bijeengesprokkeld hout waarop de zojuist in mootjes gehakte vis lekker gebakken werd. Het was wel een beetje oppassen met alle graatjes, maar ik heb ervan gesmuld!:D Natuurlijk ontbrak ook de Surinaamse Rum niet. Aangezien mijn lichaam de afgelopen zeven jaar vervreemd is geraakt van alcohol, heb ik de 90%vol. maar even laten staan. Helaas weet ik me ook zonder drank niet te herinneren wanneer ik voor het laatst zo ontiegelijk verbrand ben :( (oeps!) Maar dit doet niks af aan de fijne sfeer van deze dag. Toen de zon al wat begon te zakken (op Ameland zingen we dan: Ki beh ed noz neiz nekkaz ni ed eez;)) hebben we alle spullen weer ingepakt en zijn we naar een vissersdorpje gevaren waar we wat hebben rondgewandeld. Leuk detail was dat er een volleybal-net hing voor de dagen dat er niks te doen was ;) Toen we ten slotte na een heerlijke dag onder de sterrenhemel weer kalmpjes terug voeren, werden we onverwacht verrast door dolfijnen die vlak bij onze boot door de lucht tuimelden.

Boven me scheen een prachtige maan, om me heen zag ik alleen maar genietende gezichten en in mijn hoofd zong Marco Borsato heel zachtjes: “Kijk me aan...Weet dat ik dit moment nooit meer vergeten zal :)”

Liefs,
Marije :)